teksas dallasa dönen hayatımı anlatıyorum

ayrılma vakti gelmişti. gibtir olup evime gittim. zıbardım yattım. nurselden mesaj yine yok. uyku tutmuyor. nasıl tutsun ki. gece yarısı yorgunluktan ve düşüncelerden uyuya kalmışım saati hiç hatırlamıyorum. sabah uyanır uyanmaz telefona baktım ilk iş. 1 mesaj.o anki sevinç nihatın çek cumhuriyetine uzatmalarda attığı gol gibiydi mekgiba dalgasını hak ediyordu. mesaj nursel'imden cadımdan gelmişti. " seni seviyorum * " yazıyordu. laaaaannnnnnnnnnn diye bir bağırdım, korkudan annem babam odaya daldı noluyo diye. nursel mesaj attı desem küfrü yiycem amk. düştüm falan diye geçiştirdim. okula gittim o heyecan ve sevinçle nursele cevap yazmayı unuttum feleğim şaşmış aga ne mesajı ne cevabı ? nereye ne veriyorsun ? ilk derste ancak kendime geldim bende seni seviyorum diyebildim. herkes yüzümdeki mutluluğu fark eti. soran sorana. anlatıyorum falan. hadi ya aa diye tepkiler aldım genelde. gel gör ki nursel tenefüslerde yine yok sınıfına gittim yine yok. mesaj atıyorum cevap ??? yok amk yok !