bugün ilk defa göç edenlere faşistçe baktım

çoğunluğun batmanlı olduğu bi mahallede oturuyorum. üst katımızda kalabalık bi aile yaşıyo tam karşımızdaki dairede ise 2 çocuklu bi aile. üst katımızdan özellikle geceleri tokmakla zemine vuruluyomuşcasına bi ses geliyo(sevişiyolar mı napıyolar sevişiyolarsa da nasıl bi fantezi var merak ettim) gündüzleri ise çocukların koşuşturma sesleri. çocukları anlayışla karşılayabilirdim ama bu rutine bağladı artık her saat her dakika çocukların zıplamaları koşturmaları hatta konuşmaları bile kulağımda. yan dairede 2 çocuklu ailenin küçük çocuğunu kapımızın topuzuyla oynarken yakaladım. çalıp satsa para edecek bişey değil merak etmiştir kurcalamıştır dedim geçtim. her sabah penceremin önünde fütursuzca top oynayıp odama bakan duvara çarptırırlardı, nazikçe uyarır geçerdim. ama bugün bana kardeşim diye hitap etmesi ve sabahın 10unda beni uyandırması bardağı taşıran son damla oldu. ana bacı düz gittim ve abisi gelip camıma taş attı. camda sorun yok ama bu beni delirtti ve koşarak yanına gittim. gittiğimi görünce nasıl bir örgütlenmeyse 10 kişi oldular bi anda az kalsın dayak yiyodum. biz burda 2 kardeş yaşıyoruz(abim pek evde olmadığı için onu pek ırgalamıyo) ve ne geceleri ne gündüzleri uyuyabiliyorum. bugüne kadar hep nazikçe uyardık, apartman yöneticileriyle görüştük (hoş yönetici de barzonun teki) sabrettik ama olmadı. az kalsın üstüne dayak yiyoduk, penceremizi taşlıyolardı. nihayetinde bu evi satıp kiraya çıkıcaz daha düzgün bi mahallede sırf bu 2 ayaklı hayvanlar yüzünden. zehir ettiler hayatı birkaç ayda. umarım bizim gibi mahallelerde oturan ve taşınma imkanı olmayan insanlar için bir şeyler yapılır. ne bileyim bu insanlar apartmana adapte falan edebilirler bi şekilde. insanların gözündeki doğulu imajını yerlebir etmekten ve afedersiniz ama köpek gibi çoğalmaktan başka bi taka yaramıyolar saygılar.