teksas dallasa dönen hayatımı anlatıyorum

ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. hastane penceresinden içeri giren güneş ışıklarından tahmin ettiğim kadarıyla öğle saatlerini az geçmekteydi zaman. başımda yıldız vardı. evdekilere haber vermemişti telaşa vermesinler diye. yıldız halimden anlardı panpaların panpasıydı kral adamdı amk. bizimkileri aramış onlarda kalacağımı annesinin köye gittiğini benim yiyecek birşeyler hazırladığımı okula yıldızlardan giyinip gideceğimi kıyafetleri kardeşimle yollamalarını beni merak etmemeleri gerektiğini söylemişti. durumu süper ayarlamış zütümü kurtarmıştı. boşuna panpa demiyoduk ya. hastanede bir gün müşaade altında kaldım. midemi yıkamışlar serum bağlamışlar falan standart prosedürler işte beyler. tabi intihar girişiminde bulunduğum için pgibiyatri servisine yönlendirdiler. durumu anlattım özet geçip bir daha yapmayacağıma söz verip ertesi gün hastaneden zütü kurtardım. doktorda babacan bi adamdı halden anladı gençliğime verdi durumu taburcu ederken raporu da verdi okulu da ayarladık böylece. yıldızlara gittik. kapıdan girdik içeriye girer girmez şak diye bir sesle yıldızın tokatını suratımda hissetmem bir oldu