kronik depresifim kurtulamıyorum

ulan uyuz oluyorum senin gibi yakın bi arkadaşım var.
birader herkesin büyük büyük dertleri var da bunları böyle amanda neler çekiyorum durumuna getiren sensin.
ne yap biliyomusun amcık agızlı, eger istanbuldaysan ümraniyenin belli yerlerinde yaşayan insanların evlerini falan gör. milletin depresyona gircek ne hali var ne de zamanı çünkü karnını doyurma, hayatta kalma çabası içindeler. manevi olarak çökmüş olabilirsin, maddi olarakta çökmüş olabilirsin ama bu kadar bencil düşünmeye hakkın yok am beyinli. sadece gözünü açarsan ne kadar şanslı bi huur çocuğu olduğunu anlar ve artık her şeyden zevk almaya başlarsın. elindeki zenginliğin neyse, para mı, eğitim mi yani birikimin neyse onları git ihtiyacı olan insanlarla özelliklede küçük çocuklarla paylaş ama bunu sadaka verir gibi yapma, onlara gerçekten yardım etmek, senden sonraki hayatlarına da etki edebilmek için yap.
ama biliyorum bunların hiç birini yapamııcak kendi haline sürekli ağlayacak kadar bencil bi muallaktorsun o yüzden de daha çok ağlıyacaksın.

özet: düşene bi tekmede ben vururum, acımam