yine bir sabah daha

artık seni bakkala sabah kahvaltılarına ekmek alman için yollayanlar yoktur...
önce sabah kahvaltıların tenhalaşır... sonra gecelerin tenhalaşır... bu gecelerde evin içinde sırf ses olsun diye açık bırakıp izlemediğin televizyondan başka kimse olmaz...
sonra uykuların tenhalaşır... gözlerini diktiğin tavanda "nasıl olmasını istediklerin"e dair hayaller oynar...
sonra uyursun... öyle uyursun ki ne zaman ve nasıl uyuduğunu bile hatırlamazsın...
sonra rüyaların tenhalaşır...
sonra hayatın tenhalaşır... bakarsın başka hiç bir farklı yöne gitmeyen raylarla döşemişsin hayatını... tek bir güzergahla ömür sürdürürsün...
arkadaşların tenhalaşır... "tamam lan bu işte hayatımın insanı bu" dediğin kişi de sana ondan öncekiler gibi hayal kırıklığı yaşattığında şaşırmazsın... çünkü duygularında tenhalaşır... üzülürsün...
kısacası... tenhalaşırsın