zengin çocuğu olmak nasıl bir duygu

@1 zengin çocuğu olan zengin olacak diye bir şey yok.
sonuçta o para senin değil, babanın veya annenin...

bir kere babamın sözüm ona "kendince" bir yetiştirme stili var. beni oldum olası orta halli aile çocuğu gibi yetiştirdi. yine sözüm ona "ilerisi" için hazırlıkmış. ileride kötü duruma düşersem afallayıp kalmamam içinmiş. yani babamın ne kadar parası olursa olsun ben orta halli aile çocuğu gibi büyüdüm.
ayda bana "layık" gördüğü para, 150 lira...
şaka yapmıyorum...

abim 18'inden sonra okurken bir yerde işe girip çalışmaya başlamış mesela. herkes babamı kınamış, "o kadar parası var çocuğunu çalıştırmaya utanmıyor mu?" diye. babamın savı, hayat şartlarını öğrenmesi. hakikaten de öyle oldu. onun için faydası çok oldu o yaşta işe girmenin...

senin anlayacağın, zengin çocuğu kimileri için sadece bir sıfat. bunu hiç tatmadım. çünkü para benim değil, babamın...

edit: "zenginlikten kasıt nedir" diye aralarda soranlar olmuş, şöyle söyleyeyim şu an izmir'in en güzel semtinde ana caddede kendimize ait apartmanımızda yine kendimize ait dairede oturuyoruz. şu an için apartmanda üç tane daire bizim. fakat geri kalan ikisine "baba ben ayrı oturacam amk" diye çıkmıyorum, teklif dahi etmiyorum.
evimizdeki mobilyalar 90'dan kalma. temiz kullandığımız için ve pek sorunları olmadığı için bugüne kadar pek yenilemedik. babam "yenileme"yi müsriflik olarak görür. ancak bir eşya kullanılmayacak derecede bozulursa yenisini alır.
şofbenimiz 25 hatta 30 yıllık sanırım, demirdöküm. fakat hala canavar gibi çalışır.
giyim kuşama gelince, çok kaliteli ve marka giyerim fakat verdiğim paraları duysanız şaşırırsınız. çok komik rakamlar. çok araştırmacıyımdır bu konuda, kimsenin bilmediğini bilirim. herkesin bir üst ve alta verdiği parayla on parça şey alabilirim, en alasından, en markasından...

belki de bu yüzden zenginiz...

zenginlik aslında parayı nasıl kullandığındır bir yerde. sana bir milyar versem, şu an kendine göre zenginsindir. ama onu ertesi güne bitirdiğin vakit "beş kuruşsuz"sun.