kimse dinlemeyecek ama

bir kaç hafta hiç konuşmadan geçmişti.ta ki damla dayanamayıp 'küs müyüz' yazıncaya kadar.onca ilişkim olmasına rağmen hiç biri beni bu kadar heyecanlandırmamıştı.içime bir su serpildi sanki.küçük bile olsa bir umut ışığı belirdi.tekrar konuşmaya başladık ama gittikçe daha çok bağlanıyordum ona.bir kaç ay böyle devam etti.dayanamadım onu hala sevdiğimi söyledim.o olmaz dedikçe ısrar ediyor birlikte güzel bir hayat sürebileceğimizden bahsedip duruyordum.ya reddedilmenin verdiği hırstı bu ya da gerçek sevgi.ben ikna etmeye çalışıp durdukça o hayır diye diretiyordu.beni kırmak istemediği için ağır konuşamıyordu ama birlikte olamayacağımıza da bir türlü ikna edemiyordu.en sonunda 'bak sen benim için çok değerlisin çok iyi anlaşıyoruz ama eğer sevgili olursak böyle devam etmeyecek.inan bana bunu biliyorum o yüzden bırak böyle devam edelim.seni kaybetmek istemiyorum ama biz çok samimi iki arkadaştan öte gidemeyiz anla artık ne olur.' dedi.kan beynime sıçramıştı adeta.sinirden deliye döndüm.bunu kaldıramamıştım.ona 'bak damla ben sevdiğim kızla arkadaş olamam, onu sevdiğim halde ona arkadaş gözüyle bakamam.ilerde sevgilin olduğunda ve onunla birlikte seni gördüğümde ne yapabileceğim ya da ne kadar üzülebileceğim hakkında bir fikrin var mı ? ben arkadaş olmak istemiyorum sen de sevgili olmak istemiyorsun o yüzden ikimizde kendi yolumuza gidelim.artık konuşmanın anlamı yok.umarım mutlu olursun.' dedim.herşey bitmiş gibi görünüyordu ama daha yeni başlıyordu. http://www.youtube.com/watch?v=XMHrsyDba80