17 ağustosu en kötü haliyle yaşayanlar

bunlardan biri de benimdir.o sırada 9 yaşındaydım halıderede oturuyorduk halıdereyi bilenler gölcüğün yani depremin merkezüssünün hemen yanında olduğunu da bilirler. gece 3 gibi bi sarsıntıyla uyandım kendime ait bi odam yoktu o yüzden oturma odasında çekyatta uyurdum annemlerin odasına da uzaktı kardeşim küçük oldugu için onlarla birlikte uyurdu.bi baktım pencere açık gökyüzü kıpkırmızı bi an ne olduğunu anlayamadım televizyon yere düşmüştü tam uyanmaya başlamışken bi gümbürtüyle sallanmaya başladık o kadar kuvvetliydi ki yerimden kalkamadım korkudan bacaklarım kesildi bağıramadım bi süre nefes de alamadım kalkamadığım için nefes almaya başlamamla birlikte korkunç bi çığlık attım annemler de bana ulaşmaya çalışıyorlarmış. fortmanto hemen dış kapının yanındaydı dış kapının önüne yıkılmıstı çıkamadık. oturduk çekyatta ölmeyi bekledik. sonra üst komsu kurtardı kapıyı kırdı öyle çıktık. çıktığımda karşılaştıgım manzara zaten dehşetti, içler acısıydı.

ondan 1 ay sonra okullar açılacaktı,1 seneliğine ankaraya taşındık. ankaradaki ilkokulumda koyun gezdirir gibi depremzede bu diye görücüye çıkardılar beni sözde okul yardım yapacakmış amk herkes aa bu depremzede olan çocuk değil mi evet o yassık lan kimin çocuguysa modunda gezdi. depremzede olduğum için oyunlara alınmadım hep dışlandım eğer aranızda ilkokulunu polatlı sakarya ilk öğretim okulunda okuyan varsa 3.sınıfı 1999-2000 öğretim yılında anasını gibiyim