ağır roman

bazı filmler iz bırakır.

ilk izlediğimde 18 yada 19 felandım sanırım.
daha tam kişiliğini bulamamış hayatın neleri getirip neleri zütürdüğünü keşfedememiş ergenliğin sınır noktasında bir bireyken
ağır dozda esrar etkisiyle izlediğimde filmin son sahnesinden sonra yakşalık yarım saat kendime gelememiştim
üzerimde titreme nöbetleri belli belirsiz göz yaşları
sanırım hayatımda ağladığım ilk ve son filmdir.
eğer hayatımı bir film değiştirdi diyeceksem işte o film bu filmdir.
öyle kelimelerle, yaşananlar anlatamaz o anki ruh hali.
çünkü bazı şeyleri hakikatten yaşamak gerekir.

çok özeldir benim için o yüzden.
herkes için özel olabilir ama bneim için 10 kat daha özeldir.
izledikten sonra bolca gitmeye başlamıştım tarlabaşına, koleraya.
orada çok da abilerimiz ablalaırmız da oldu zamanla taki son 2 seneye kadar
hepsini darmadığın edip yolladılar bir bir
ne kolera kaldı nede bıçkın delikanlıları.

ama her aklıma geldiğinde suratımda acı dolu bir tebüssümü hala bırakır.

o yüzden kendinizi hazır hissetmeden izlemeyin böyle şeyler.
sonra ot çarpmışa dönersiniz.