1. 51.
    0
    Hayatımın en mutlu anlarını yaşayacağımı sandım o gece. Ama öyle olmadı. Her sey harikaydı başlangıçta. Dünyanın en zarif insanaydı sanki. incitmeye kıyamıyor gibiydi saçlarımı kulağımın arkasına atarken ve sessizce yaklaşırken dudaklarıma. Kendimi bırakmak zor olmadı. Ama bir süre sonra işler yolunda gitmedi. Elbisemin askılarını indirdiği sırada gördüğüm gözler onun değildi. Değişmişti sanki. Boynumu tuttu sertçe ve kendine çekti. Canımı acıtıyordu. Beni duymuyordu. Bir şeyler söyledi. Anlamadım. Ahmet'in sesi değildi sanki o ses. Konuşuyordu sürekli ama anlamıyordum hicbir şey. "dur!" diyordum sadece ama o hiç durmadı.
    ···
   tümünü göster