beni hayattan soğuttular

Uyandığımda gece yarısıydı. Dinçtim. Elimde sigarayla uyumuştum düzgün görünümlü tek pantolonumda delikler vardı artık. Konya sokakları yeni evimdi fakat alışmam zaman alacak gibiydi. Antalya gibi her köşe başı ezberimde değildi. Bazen kayboluyor uzun uzun geziyor sonra yola çıktığım terk edilmiş binaya geri dönüyordum. Tam hayalimdeki evdi tekel manzaralı camsız kapısız karşılık istemeden her insana açık. Bir gece tam uykuya dalmak üzereyken sokağın başından gelen sesler duydum. Bir kaç genç ellerindeki telefondan arabesk rap denilen müzik türünden açmış sokak sakinlerini düşünmeden yürüyorlardı. Keyfimi bozmadım doğrulmadım bile. Yaşları 14-16 arasındaki gençler ellerinde sigaralarıyla "evim"in önünden geçerken durdular. içlerinden en büyüğü ve yaklaşık 16 yaşında olduğunu tahmin ettiğim genç seslendi "hişt lan gavat ne tak işin var burda" surat ifademi bozmadım boş boş bakarak ayağa kaltım bu arada 1.90 boyunda ve yapılı bir vücudum var. Çocuk ürkmedi. "hişt lan sana diyom" diyerek tekrarladı. Hayırdır çocuk derdin ne dedim. Pis pis sırıttı. Derdinin olmadığını bu mahallenin "dert"inin kendisi olduğunu söyledi. Başını belaya sokmamasını söyledim. Dinlemedi üzerime yürüdü sağlam bi yumruk yemiştim. Konyanın çocukları sertti. Fakat ne kadar sert olursa olsun. Sokakta deplasmandaydı doğruldum burnuna bir direk kapattım. Yığıldı. Diğer arkadaşları kaldırdı. "Olum git burdan yarın sigecem ananı" diye söylenirken arkadaşları sürekleyerek taşımaya çalışıyorlardı. Dudağım hafif açılmıştı. Uzandım bir sigara yaktım. Pamuk kan oldu. O gece keyfimi bozan tek şey kanlı pamuktan içtiğim sigaranın son dalım oluşuydu...