beni hayattan soğuttular

5 saatlik yolun sonunda Konyadaydım insanlar ellerinde valizleri gidecekleri yerin bilincinde yürüyorlardı bense onların arasında adeta kaybolmuş bir yavru köpektim. Yürüdüm etraf yeşillikti. Bir çamın dibine çantamı koydum başımı yasladım. Geceyi geçirebilecek güzel bir yerdi. Uyandım hala ne yapcağım hakkında bir fikrim yoktu. Tranvay hattı boyunca yürüdüm. Karşıma çıkan 3. kart büfesinden 2kullanımlık bir bilet aldım. Tramvaya bindim. insanların yoğun olarak indiği Zafer durağında ben de ayaklandım. insanları farklıydı yüzlerin hepsi farklı hikayeler anlatıyordu. içen insanlar aradı gözlerim. Bulamadım. Tramvay durağının sağ çaprazında aşırı küçük bir dönerci vardı. Ucuz olduğunu tahmin ederek girdim karnımı doyurdum ve çıktım. Ara sokaklara attım kendimi. Sokaklar fark etmiyordu Antalya, konya ya da herhangi bir yer her yerde isimleri aynıydı "sokaklar". içerilere doğru ilerledim ilk gördüğüm tekele girdim. Konyadaki ilk günümün anısını kafamdan silebilcek kadar içkimi almıştım, tekelin karşısındaki terk edilmiş binaya girdim ve içtim. Zamanında hazırlanmış bir kova ve bir kaç bali kutusu dikkatimi çekmişti sızdım...