beni hayattan soğuttular

Ertesi gün Ahmet abiyle buluşmak için anlaştığımız parkta beklerken ilerde toplanmış bir kalabalık gördüm. Ahmet abi gecikmişti ve toplanan insanların ne yaptığı merakı içime oturmuştu. Saatime baktım bir sigara yaktım ve sakince kalabalığa yanaştım. Kılık kıyafetimin insanlara itici geldiğini biliyordum. Genelde yürüdükçe açılırlardı öyle yaptılar... insanların arasından olay yeri şeridini gördüm trafik kazası biri ölmüştü. Biraz daha yaklaştığımda kirli sakallarıyla yerd yatanın Ahmet abi olduğunu fark ettim. Ağlamak istedim ağlayamadım. Bağırmak istedim yapamadım. Sanki ahmet abiyle geçen aylar göz pınarlarımı kurutmuş ses tellerimi yerinden sökmüştü o öğretmişti bana sokakları, hayata tutunmayı yalnızlığım katlanmıştı yine. Ağlamadım... kirli sakallarıyla mükemmel uyum içindeki parıldayan gözlerine bakıp öylece bekledim. Sigaram elimde bitmişti...