zombi saldirisindan nasil kurtuldum

ortalik biraz sakinlestikten sonra, konusmalari daha anlasilir hale gelmisti. gece sessizdi, nedense bu sene agustos bocekleri de yoktu. gelecek tehlikeyi sezmis olmalilardi. insanin insani avladigi bir ortamda, hayvan icguduleri insanin zekasindan cok daha fazla ise yarayabiliyor. konusmalar iyice yaklasmisti, cenkin arkadaslarindan sismanca olan tok sesiyle sordu "oglum bunlari nereden buldun? bak amele pazarindan alip da bize survivor diye yutturma", gulusmelerin ardindan ufak tefek olan ekledi "tabi oglum, tonla para yatiricaz bu ise. adil bi oyun olmali.". hangi oyundan bahsediyorlardi, cenk herseyin bi bedeli oldugunu soylemisti. kurtulmayi umarken boyle bir hayal kirikligina ugramak, boylesi bir cehennemin icine dusmek, beni duygusal olarak yikmisti. bizi o hapsettikleri aylaklarla hayvanlar gibi dovusturmeyi planladiklari acikti. bu olmadan, buradan cikmanin bir yolunu bulmaliydim, cunku boyle bir kapismadan canli ciksak bile, issirik almadan kurtulmamiz imkansizdi. issirilmak ise olum demekti. tikildigimiz kabin cok kucuktu, tenekeden yapilmisti. yatmayi birak, comelince bile sirtim bi duvara, dizlerim obur duvara degiyordu. olumune rahatsiz bir pozisyonda, sayiklayarak, terleyerek ve flash back ler esliginde uykuya daldim.