tam 4 gün ciblerle boğuştum

---2.gün part5---
bi ara cebimden telefonu çıkarttım ve etrafa tuttum ki iyiki tutmuşum yoksa o kanların arasında daha oturacaktık... etraf kan revan içerisindeydi ve biz bu ortamın tam kçşesinde gizlendiğimizi sanıyorduk o anda fırlayıp koşmaya başladık 2m ilersini göremeden sadece koşuyordum ve uzaklaşmaya çalışıyordum anlayamadığım bi noktada birbirimizden yrıldık artık hiç bilmediğim biyerde karanlıkta yalnızdım ve yapabileceğim tek bişey vardı elimde;koşmak
koşarak yoluma devam ettim artık hiçbişey düşünmeden ve korkmadan sadece koşuyordum önüme çıkan kütüklerin veya taların üstünden atlıyor ve yolum dümdz devam ediyordum ama nereye gittiğimi bile bilmiyordum tek bildiğim koştuğumdu işte... tek istediğim bir ışıktı beyler sadece nereye gitmem gerektiğini gösteren bir ışık arıyordum ve artık sakinliğimi yitirmiş ağlamaya başlamıştım

ne kadar oldu bilmiyorum ama bi yarım saat aralıksız son sürat koştum
yalnız, yorgun,ve biçareydim geniş bir ağaca yaslanıp oturdum ve ağlayarak dua etmeye başladım artık öleceğimi düşünüyordum beyler harbiden ölsem kalsam orda nolurdu? yeniden sakinleştim ve ceplerimi yokladım, aradığım şey ordaydı

yaktım bi cigara...