kitap yazdım fakat buraya yazmaya utanıyorum

Gelelim ilk ayrılığımıza. Yanlış hatırlamıyorsam vizeden çıkmıştım ve kapının önünde bir sigara yakayım dedim. Orada sigaramı içerken tam karşıda canan oturuyordu. Görmemezlikten gelecektim fakat karşımda sigara içiyordu ve etrafta da tanıdık kimse yoktu yanına gidipte konuşacağım. Daha sonra canan yanıma geldi. Nabıyosun ne ediyorsun gibilerinden ayaküstü muhabbet ettik. 5 dakika geçmedi ben oradan ayrıldım. Daha sonra yurda gittim. Normalde ben sınav günleri hiç uyumadan giderim okula. Çünkü uyursam sınava kalkamıyorum. Her neyse yurda geldikten sonra uyku gözümden akıyor. vurdum kafamı yastığa uyudum. Ben uyku arasında ne dediğimi bilmeyen bir insanım yani normal hareket edemiyorum. Asabiyete bağlıyorum uykum bölününce filan. Uyurken telefon çaldı, uyandım ve arayan Meryem idi.
Nabıyosun aşkım diyemeden.
- Ya sen ne yaptığını zannediyorsun diye bana bağırmaya başladı. uyku sersemliği ve uykusuzluk yüzünden ben Meryem’e bağırmaya başladım.
- Ne oldu ya niye bağırıyorsun dedim. Daha sonra sen benim en uyuz olduğum kişilerle nasıl görüşürsün diye bağırmaya başladı. Canan ile konuştuğumu öğrenmişti fakat ben muhabbet etmemiştim ayaküstü az bişey konuşmuştum halbuki.
O telefon konuşması baya hararetlenmişti ve bende kendimi tutamayarak Meryem ‘e ilk defa sesimi yükseltip; -kapat lan şu telefonu diye bağırdım. Çünkü bende sinirlenmiştim. O an ben o sözleri hak etmediğimi düşünüyordum. Meryem’de zaten direk telefonu yüzüme kapattı. Kapatırken de BiTTi demişti. Ben o sıra bitti kelimesi canımı acıtacak olan ilişkiyi bitirecek bitti kelimesi olarak algılamadım. O an kendimi çok haklı görüyordum. Meryem in bana yanlış yaptığını ve benden özür dilemesi gerektiğini düşünüyordum. Ben hiç bir şey olmamış gibi yatağıma geri yattım.