çocukluktan kalma vicdan azaplarımız beyler

küçükken mahalleden 15-20 kişi toplanıp , boncuklu tabancalarla başka mahallelerle çatışmaya giderdik. bizim mühit zengindi amk. keleşler, pompalılar , lazerli silahlar. biz böyle kalabalık bi grup gidiyoz, 3-5 tane çocuk gördük üst mahallede. ilk önce biz tartakladık çocukları. bunlar korkudan "abi dövün ama boncuk atmayın" diyolardı. dövdük, çocuklar salya sümük ağlarken, bizimkiler "üç deyince dönüp sıkalım çocuklara" dediler. cocuklar zaten köşede sıkışmış amk, biz 15-20 kişi dönüp şarjörleri çocukların üstüne boşalttık amk. kızamık olmuş gibi her yerleri kıpkırmızı olmuştu.
~~ not terörist değildik amk
yine aynı tayfa parkta top oynardık. bitane internet kafe vardı parkın orda. top bazen demir parmaklıklara veya camlara çarpıyodu. bu adam çıkıp bizim topu alıp kesiyodu oç. biz bi gece toplanıp boncuklu tabancalarla adamın tabelasına sıkmaya başladık. tabela böyle plastik gibi bişey delik deşik oldu amk. florasanları filan patladı. adam değiştiriyodu ama her topumuzu aldığında delik deşik ediyoduk tabelasını. :d en son metal gibi bişey yaptırdı oç. delemiyoduk.
~~ not terörist değildik amk
bizim orda bi market vardı. çürük meyve-sebzeleri dışarda bırakırlardı. biz bunları keşfettik bigün. patatesler, havuçlar, domatesleri alıp depolardık amk.
Evler, Dükkanlar, Arabalar, Belediye otobüsleri, hayvanlar ve bazen insanlara bile atardık çürük meyveleri. ertesi gün sokaklar meyve-sebzeden geçilmezdi.
~~ not terörist değildik amk

aklıma geldikçe yazarım.