cezaevinde yaşadığım o pis günler

arkamı dönerek rıfat’a baktım…

“arama yapacağız, hadi zorluk çıkarma” dedi.

tatlı dil dedikleri buymuş aslında, çıkarmamak için onca sopa yediğim donu iki tatlı söz ve bakıştan sonra çıkarmaya karar vermiştim…

rıfat, hıdır’a dönerek

“tamam abi ben ararım, siz kıyafetleri arayın” dedi.

hıdır yanımızdan gidince ben de önüme dönerek yavaşça donumu çıkardım, çıkarırken de sağ elimle önümü kapattım… kıçımı kapatmak varken neden erkeklik organımı kapattığımı da hala anlamış değilim... ama o don çıkarma anında yer yarılsa da içine girsem diye düşündüm… ama yine ve herzamanki gibi yapacak bir şeyim yoktu…
donumu çıkardıktan sonra rıfat’a doğru döneyim dedim ama rıfat ona da izin vermedi…

“o şekilde bekle” dedi…

“o şekilde bekle” sözünden sonra sol elimle de kalçalarımı kapatayım dedim…

demez olaydım…

rıfat,

“her iki elinle ayak bileklerinden tutacak şekilde eğil ama dizlerini de kırma…” dedi…

şaka gibiydi, arkamda duran adam benden eğilmemi istiyordu… evet, bu bir domalma şekliydi ki, aklıma geldikçe de utanıyorum…

donumu bile çıkaramıyorken nasıl eğilecektim ki… ne yazık ki eğilecektim…