cezaevinde yaşadığım o pis günler

ellerimi donumun üzerinden çekerek...

“nasıl yani” diyebildim sadece,

esmer gardiyan yani hıdır, sarı dişlerini altlı üstlü sıkarak arkadaşlarına baktı… iki üç saniyelik bakıştan sonra bana doğru yaklaştı…

o ana kadar yere bakan sopasının ucu artık bana bakıyordu…

biliyorum o sopa herhangi bir yerime inecekti ki, insin de ama donumu çıkaramazdım…

bilmiyorum belki sizler için normal bir şeymiş gibi gelebilir ama ben utangaç bir yapıya sahiptim… ve bana saçma geliyordu birilerinin yanında anadan üryan soyunmak; hem de tanımadığın kişilerin yanında…

hıdır’ın elindeki sopa, göğüs hizamdan aşağı doğru kaydıkça benim de ellerim tekrar donumun üzerinde birleşti… aklımdan geçeni yapacak kadar gaddar olamazdı bu adam diyordum… ve evet, insan değildi belki ama bu kadar da olamaz diyordum… olmamalıydı da...

o yanıma yaklaştıkça ben başımı eğdim… hıdır, artık bir nefes kadar yakınımdaydı, yüzüne de bakamıyordum, baktıkça ya küfür ediyordu ya da sopayı indiriyordu…

“ne soruyon lan sen, ne soruyon, heyvan” diyerek sopayı kaldırdığı gibi kalçamın sol lobuna indirdi…