okulun kantininde arzuladığım

sevvalle kalktık cafeden benim nereye gidecegimizden haberim bile yoktu. sanki ipleri ona vermistim ve beni kontrol ediyor gibi. 1 kelime bile edemedim. elimi sımsıkı tutmus bırakmıyordu sankı yıllar gecsede bırakmayacak gıbı sımsıkı tuttu. elinden bile güç alıyordum. yine o eski duyguları yasıyordum huzuru bulmustum ve umrumda olan hıcbısey yoktu. bi ara nereye gidiyoruz derken sozumu yarıda kesti şşşş.. sus dedi. yürümeye devam ettik ve bir taksi görünce taksiye atladık. evinin adresini verdi ve arkada otururken ev adresini duydugumda tüm alnım bi anda ısındı.. alnımdaki ısı beynime vücuduma heryerime yayıldı. ve şevval.. şuan elimi tutan şevval benim olacak diyordum içimden. taksiden inene kadar bırakmadı elimi.. terlemişti ellerimiz ama hiiç bırakasım yoktu. onunda nıyetı yoktu