melekler çocukları korur mu

ben rüzgardan sonra ertesi sene okula tekrar başladım.o sene hep elim telefondaydı. takıntı olmuştu artık.
her mesaja her çağrıya o diye atlıyordum. dedim ki uğur bırak telefon kullanmayıda. telefonu üniversiteye geçtiğimde aldım 2.kez elime. annem zorla aldı.
"oğlum orada seni arayalım" diye. herkes benim eskiden telefon kullanmadığımı bilir.ama neden bilmez. sormaz da kimse.
şimdi yola çıkıyorum. tatile gidiyorum ailemle. sevdiğim de orada. sevmese de beni.ben çok değiştim. değiştirdi hayat işte belki de o kadar insanı allah ondan çıkarttı karşıma. üzülenler olmuş. gerçekten ama gerçekten hepsi geçiyor.
unutmuyorsunuz acısı da dinmiyor.ama babamla olan her şeyi unuttum.
dün gittim yanına 2 sene sonra. üzüldüm görünce. acıdım sadece. başka bir his kaplamadı içimi.
bir de o kahvede ki insanlar görünce üzüldüm. onları evlerinde bekleyen aileleri var, çocukları var karıları var.ne insanlar var diye düşündüm.
o kadar sadece.bir nefret yada sevgi duymadım onu görünce. sadece üzüldüm. acıdım birazda. içki sigara falan derken çökmüş haliyle o da.
bu arada ben de pek çökmedim sayılmaz. saçlarımda beyazlar var,ama seviyorum. boyatmadım hiç çünkü hz.ömer zamanında yanında birisini bulundurmuş.ben bir karar verirken,bir karara imza atarken bana "ya ömer ölüm var"de demesi için.
zamanla ömerin saçları ağarmış. günü gelmiş adam tam "ölüm var" derken. demiş ki artık biliyorum. saçımdakiler bana hatırlatıyor. sana gerek yok. benim de saçımdakiler bana hatırlatıyor.
bu gün bayram.ve ölüm var. gibtir edin gururu nefreti falan. eski sevdiklerinizi falan herkesi arayın. yüzsüzlük değil bu.
şimdi ben aşık olduğum ama benden nefret eden kızı görmeye gidiyorum.
tabi ki sadece uzaktan. umarım haftaya gelir de devam ederiz.
daha anımız bol. Allaha emanet.