melekler çocukları korur mu

hatta çok dayak yedim.sen niye böyle dayı dayı yürüyorsun diye. öğretmenlerimden bile bazen.bu arada okulu bırakmadım. üniversite mezunuyum hatta.bir gün babam beni yatağın altında yatarken yakaladı. çünkü artık o dolaba girmek istemiyordum. yatağın altına girdim.en azından uzanabiliyordum, ayaklarımı uzaltabiliyordum.
yine de iki büklümdüm. belim doğrulmuyordu çünkü. babamın o an o yatağın altına eğilip göz göze geldiğimiz anı aradan 10 sene geçmiş hala hatırladığımda o korkuyu yaşarım.
"ne yapıyorsun lan sen burada" gibilerinden bir şey söyledi.
çekti kolumdan çıkarttı beni. deli misin olm sen. bakırköye mi yatırayım seni falan derken. benim zaten elim ayağım titriyor. açtım kapıyı kaçtım direk dışarı. ufacık cocuksun nereye kaçıyorsun. yakaladı tabi.o beni yakalarken arkamdan gelip bir tekme atışı vardı. yemin ederim yeminler üstüne yemin ederim ki düşündükçe acır sırtım.
hala yazarken bile. yere düştüm. kaldırdı yerden bir daha vurdu. evde dövünce zoruma gitmezdi.ama öyle sokak ortasında dövünce.ne bileyim.bir kötü oldum.