klasik kız olayı değil aklım almıyor lan

sonunda bıraktı kolumu ama bu seferde o sarıldı bana, kendine bastırıyordu beni, bişeler sayıklıyordu bazen. babasıyla ilgili şeyler. acaip acaip mimikler oluşuyordu yüzünde. korkuyordu sanki, acıyordu kendine. acı çekiyordu gerçekten.bi anda boğazımda birşey hissettim. kaşınıyordu resmen. tuttum kendimi ama öksürmem lazımdı.ee öksürürsemde kızın suratına saçıcaktım herşeyi.1-2 dakika dayanmaya çalıştım ama başaramıyordum.ani bir hamleyle çevirdim kafamı ve gayet gürrültülü bir şekilde öksürdüm.oh ulan yırttık diye düşünürken bi baktım bu açmış gözlerini bana gülüyor.
"kusura bakma uyurken baya sıkmışım seni"
"ee yani biraz"
"uyuyamadınmı bu saate kadar"
"yani öylede denebilir"kalbini kırmak istemiyordum ve buda saçmalamama yol açıyordu.
bu hafif bir kahkaha attı ve yanaklarımdan öptü beni
"benimi izliyordun yoksa,o yüzden mi uyuyamadın"
bunu söylerken kahkaha atmıştı ama gözlerinde bir umut vardı. alevlerin arasında yanan bu gözler son bir umutla "evet" dememi bekliyordu sanki, belkide karanlıktan ve gamzenin ağlamasından etkilendim diye bana öyle geliyordu ama ne diyeceğimi bilmiyordum bu sorunun üzerine.