klasik kız olayı değil aklım almıyor lan

uyandığımda akşamüstüydü, meltem kevaşesi yoktu evde. ortalık rezaletti, ağır gibiydi. cipsler,bira şişeleri, şarap şişeleri, çerezler,dünden kalma don ve çorap... kendimden iğrendiğim anlardan birini yaşıyordum yine, leş gibi kokuyordum, çıplaktım ama asıl beni yıkan şey somut değil soyuttu. rezilin tekiydim. kendini zeki sanan vicdanına güvenen ben bayağılığın en tepesindeydim. bukowskiyi getirmeye çalıştım aklıma, sonuçta onun hayatında böyle kesitler çok vardı,ama ben bukowski değildim. koşullarda aynı değildi. biri o anda gelip kafama sıksa "dur yapma" demezdim sanırım. utanıyordum,kendimden utanıyordum.ne üniye gitmek,ne alkol almak,ne sigara yakmak,ne yemek yemek istiyordum, utancım beni kahrediyordu.tek istediğim aysunun omuzlarında ağlamaktı. durumu abartıyordum belki de ama bana o yaşananlar oldukça ağır gelmişti.net hatırlıyorumda uzun süre affetmedim kendimi