nasıl başlasam bilemiyorum

entry*2

bu kız ben lise 2 deyken okula geldi yeni başladı yani. 1 yaş küçük benden haliyle. ben bu kızı ilk gördüğümde beyler bittim. o zamandan daha belliymiş. aradım taradım buldum ben bunu face'ten yazdım ekledim kabul etmedi tanışmak istemedi. odur budur şudur bi yerlerden muhabbet çıkarıp face'ten mesajlaşmaya başladık öyle ufak ufak sonra bi gün bizim dükkana geldi (tesadüfen arada bir geliyomuş) kontör aldı. o muhabbet vasıtasıyla muhabbeti ilerlettim falan biz gerçekten tanışmaya başladık. ben onun bi arkadaştan numarasını da bulmuştum ilk zamanlar ama yanlış anlaşılırım diye, rahatsızlık veririm diye hiç mesaj atmadım söylemedim de hiç bende numaran var diye.

beyler ben bu kızı daha da yakından tanımaya başladım (hiç yüz yüze görüşmedik, sadece selam veriyoduk o kadar) benim çekimserliğim, utangaçlığım yüzünden yanına gidemiyodum. daha da yakından tanışmaya başladık işte. o bana sevgilisini anlatmaya başladı bi zaman sonra bende başkalarına takılıyomuş havasın verdim ezilmemek için ballandıra ballandıra yalanlar saydım. özele de girmeye başladık böylece ama ben kızı tanıdıkça bi sorun oluşuyodu bende. bu kız bana aşırı derecede imkansızlaşmaya başladı bende. abi bu zamana kadar gördüğüm en farklı kızdı ve hala da öyle. başka hiçbir kızı farklı bulmadım. hala da tek farklı o.

düşünün. arzuladığınız bi ünlüyü. atıyorum ki adriana lima. onunla görüşebilme ihtimaliniz nedir hayatta ? 0'dır amk. hatta üstünde. imkansızın katlarının katları. işte. bu kızda bende öyle imkansızdı. onunla birlikte olmam, o kızın bana bakması, benimle birlikte olması, sevgili olmamız bi ünlüye ulaşabilmenin imkansızlığındaydı. bu imkansızlık sanırım farklı olmasından kaynaklanıyodu. gözümde artık imkansızdı. arkadaştık belki de dost. ama ben onu yüreğimde hep büyütüyodum. tanıdıkça daha çok seviyo ve aşık oluyodum. hatta bilmediğim şeyleri (kızlar hakkında, nasıl yaklaşılır, ne yapılır, ne edilir vb. durumlar) ona soruyodum üstü kapalı ve ona göre bilgi ediniyodum. ben kızları bu kızla öğrendim.

çok alıngan biriydi. yani samimiyetimize güvenip arada bir şakalar yapardım ufak tefek alınırdı ve bi sevgiliden beder tripler atar bi daha hiç konuşmazdı. aylarca bu. bir iki gün değil haftalarda değil aylarca. yani en büyük kavga buydu. diğerleri buna nazara daha azdı. o sene sonuna doğru telefon numaralarımızı da almıştık (ben artık son andan söyledim bende var diye, kontör attırmaya geldiğindeki numarayı aldığımı söylemiştim. halbuki ben ona sorduğumda bu senin mi diye hayır kuzenim demişti) yaza geldiğimizde bi şaka yaptım ve buna alındı. yalvarıp yakarmama rağmen konuşmadı benimle. kesti ilişkiyi. 3 ay boyunca tek bir mesaj bile yok. bende madem öyle dedim o zaman okullar açılınca hiç giblemek yok aga. okullar açıldı. sanki ben konuşmuyormuşum gibi hallere girdim hiç bakmadım hep yüzümü çevirdim yolumu değiştirdim hiç takmadım onu. aylar geçti. ocak ayına geldik benim doğum günüm geçti. ocak ayının sonuna doğru mesaj attı. barıştık. konuşmaya başladık tekrardan.