0
yanlız başıma gezdim tozdum burda. onlar kuş yakaladı ben seyrettim. çıtalı uçurtma yaptılar seyrettim. traktör kullandılar yine seyrettim. imrendim onlara bizim ömrümüzde görmediğimiz kadar eğleniyolardı. kanalda yüzmeye bile gittiler. içimden hep düşündüm acaba köyde yaşasak taa en baştan hiç dayak yermiydim o çocuklardan, çalışmak zorunda kalırmıydım elin yanında, çocukluğumu yaşarmıydım acaba bu köyde. üzülmenin bi anlamı yoktu.biz ankara denen şehirde yaşamak zorunda kalan ne olduğu belirsiz insanlardık.ne köylüydük ne şehirliydik.biz okuyalım çile çekmeyelim diye göçmüş anam babam.ama ne adam olabildik ne mutlu olabildik. birgün sadece birgün bile onlar gibi mutlu olmak isterdim.
