sevdiğim kız başkasıyla çıkıyor ve ben

bu durumdan bıktım artık. benim çok fazla sosyal çevrem yok normalde bilgisayar başından kalkmayan asosyel biriyim.bu yüzden kendim konuşamayacağımı düşündüğümden onun için akrostiş yazdım ve bi arkadaş aracığıyla ilettim. bırakın çıkma teklifimi kabul etmeyi yazdığım şiiri bile okumadığını duyunca dünya başıma yıkılmıştı. yani okunmayacak kadar değersiz değildi ben o okuyamaz belki yazımı diye 50 kere üstünden geçmiştim ve o kağıdı arkadaşa verdiğim gün heyecandan tenefüse çıkamamıştım kalbim sanki yerinden çıkıcak gibiydi durduk yere kızarmıştım ama sonradan anladım ki ben yazmıştım ve bu yüzden değersizdi yani aslında değersiz olan bendim.o günden sonra sigarayı arttırdım fırsat ve para buldukçada alkol almaya başladım. eskiden haftada bir ayda bir aldığım alkolü bir günde içer oldum.bu durum bile benim için yeterince kötüyken birde eski çıktığıyla yeniden çıkmaya başladı. çocuk benden çok daha yakışıklı ve bildiğim kadarıyla çevresi olan sosyal biri. artık ne hayatta bi amacım bi hedefim kalmadı gibi. okul değiştirdim ama bu durum bende bi şey değiştirmedi. sürekli onun boylarında o yaşlarda birini görsem o zannediyorum yanına gidiyorum ama başka biri çıkıyor.bu standart bi ölçü oldu hayatımda hiç değişmiyor her gün aynı şeyler. benimde bunları paylaşacak kimsem olmadığından yazayım dedim. bugün onun doğum günü. faceden mesaj atarken bile elim iki saat paylaş tuşuna gitmedi. öylece bekledim ekran karşısında.ama ilk kutlamayı sevgilisi yapmış. nice mutlu ve beraber senelere diye.ve belkide ben bu korkum yüzünden kaybettim. henry millerin bi sözü aptal her şeyi bir yana bırakarak inanır tüm imkansızlıklara rağmen inanır. korkak her türlü tehlikeye göğüs gerer her türlü riske girer hiçbir şeyden ama hiçbir şeyden korkmaz. onun korktuğu tek şey vardır korkunç çabalar harcayarak elinde tutmaya çalıştığı şeyi yitirmek.bu bazen insanın onurudur bazense çok değer verdiği bi şey. benim tek değer verdiğim oydu ama yanımda yok ve başka biriyle birlikte..