hayatımın 6 yılını anlatıyorum

'geçmişimi unutamadığını biliyorum , unutmanı da beklemiyorum. çok zor şeyler yaşadın , atlatamadığın günler oldu.. şimdi herşeyi bırakıp benimle bu mutluluğu yaşamak istiyorsan elimi tut , yüzümüzde kocaman bir gülümseme ile çıkalım insanların karşısına.. eğer geçmişimi unutacak cesaretim yok , o hatıralar arasında kendimi kaybedeceğim diyorsan da arka kapıdan çıkıp gidebilirsin , ömrüm boyunca sana hiç kızmayacağım' demişti.

ne cevap verebilirdim ki bu sözler karşısında? ciddi anlamda çok etkilenmiştim. bana karşı takındığı tavır çok başkaydı.. hep pozitifti.. bir gün bile pes edip beni yüzüstü bırakmamıştı.. karşısındaki çaresiz adama sırtını dönmemişti.. hep destek olmuştu , mutluluğum için uğraşmıştı.. karşılığında beklediği şey ise içten bir 'seni seviyorum' cümlesiydi...