17 ağustos 1999 depremini yaşayanlar gelsin

bu da benim hikayem

14 yaşındaydım.. dün gibi hatırlıyorum amk..o zamanlar uykum deli gibi ağırdı.. millet uykusundan uyanır bende tık yok.. deprem sırasında annem adımı söyledi "efendim" dedim ama sarsıntıyı hala hissetmiyorum.. bıraksa uykuya kaldığım yerden devam ederim.. neyse ben "efendim" dedikten sonra "kalk" dedi o sırada uykum açıldı ilk defa sarsıntıyı hissettim.."ne oluyor?" dedim "deprem" dedi.. annem kadar soğukkanlı birisini görmedim lan..her taraf karanlık, deli gibi sallanıyor, babam kız gibi telaşlı, annem sakin sakin bizi giydirdi, ayakkabılarımızı, el fenerini aldı aşağıya indik.. bütün lojman kaldırıma dizildik herkes oturuyor.. ufak bir sarsıntıda kimi kelime-i şehadet getiriyor kimi bildiği bütün duaları okuyor, kimisi allah allah diye baığıyordu.. lojmanda yıkılan ev falan olmadı ama kazan dairesi denilen bir bina var lojmanın kalorifer kazanları oradadır.. onun bacası bir de babamın çalıştığı dairenin çatısının kenarları yıkıldı altında birkaç araba kaldı o kadar..

bu arada yahyakaptan'ı bilen bilir.. onun karşısındaki lojmanlarda oturuyorum..