toplanın üniversite anılarımı anlatıyorum

mezuniyet için ecenin ailesi muglaya gelmiş ailesiyle beraber onlara Akyaka ev ayarlamıs, ve o gece onlara mangalla piknik hazırlamıstım ama birliyordum yine yaranamayacagım eceye cünkü o her zaman daha iyisine layıktı. Benden daha yakısıklı benden daha iyi ve benden daha zeki birisi mutlaka vardı dünyada ve o onu hak ediyordu düz mantık benimsedigi düsünce buydu her zaman
ankaraya yaptıgım hediye den daha süperini bekliyordu ama yapmadım, züt gibi bekledi durdu.
ailesi tarafından inanılmaz sevilmiştim, beni evlatları saydılar birkaç günde halbuki bilmiyorlar ki bunların hepsi bir plan.
ece bu durum karşısında bana ilk defa “seni seviyorum ve sana aşıgım hiçbir zaman seni bırakmayagım” demişti ben de bunun üzerine kendisini kişliginden bahsettim onu bu şekilde kabul edemeyecegimi ve düzelmesini istedim. O da bunun karsılında işine geliyorsa böyle demişti. Hala bitmemişti. Bu cümeyi su yüzden söylemisti okul bitiyordu ve beni elinde tutması lazımdı, ben kaçmayayım diye bu cümleleri sarf etmişti. Biliyordu uzak kalacaktık ve nazını cekecek kimse yoktu. ilk yıldaki popiligi tamamen birmişti herkeks gercek yüzünü görmüştü ve onunla konusmuyorlardı sınıfta tek konustugu insan bendim.