homecomings

yuh amk nasıl açılmaz lan bu başlık. erkan oğur üstad-ı azamın en güzel solo gitar parçalarından biridir. belki de en sevdiğim parçasıdır. hiç unutmam, bu parçayı ilk defa uludağa kayağa giderken, dağa tırmanan 1 saatlik yolu yavaş yavaş çıkarken otobüsün cam kenarında bulunan yerimden uludağın yamaçlarına sinen o sisleri ve karlar altında belli belirsiz çatıları görünen o dağ evlerini, yanağımı otobüsün soğuk cdıbına yaslayarak izlerken dinlemiştim. ( bu arada o yıllarda üni birinci sınıftaydım ve platonik olarak sevdiğim kız bursalıydı. o yamaçlara öyle melül melül bakarken aslında içten içe onu arıyordum belki oralarda bir yerlerde) tarifi imkansız bir 5 dakika yaşamıştım. bizlere bunları yaşattığın için teşekkürler üstad.