sözlüğün en yalnız adamlarını seçiyoruz

hikayemi anlatıyım :

25 yaşındayım. 3 yıldır yalnız yaşıyorum. olaya baştan başlayayım. kendimi bildim bileli ben sosyal fobisi olan suskun utangaç antisosyal biriyim. neyse amk ilkokul bitmiş liseye geçmişiz. lise olarakta türkiye nin en zütü kalkık zenginlerin ve gavur sevdalıların gittiği okula gittim. abartmıyorum 3 yıl boyunca gün geçmiyordu ki okuldan ağlayarak gelmeyeyim. dersler hep yabancı dil herkes ve herşey fazla sosyal okul değil başka birşey sanki (yaşadığım olaylar çok büyük ve gerçekten hala oturup ağladım olaylar var bir cümlede anlattığıma aldanmayın hatırlamamak için yazmadım). allah ıma binlerce şükür ki bitirdim liseyi. yaşadığım bu karanlık 3 yıl beni içime daha fazla kapattı. hiç kimseyle konuşamıyordum konuşmaya başlayınca elim ayağım titriyordu ter falan basıyordu. üniye geçtik üni tabi daha normaldi ilkokul gibi sıradan bir öğretim geçirdim. üni de bitti. işte en son ayrı eve çıktım. görüştüğüm hiç bir arkadaşım yok. hiç bir zaman da ben dışarı bir arkadaşımla çıktığımı hatırlamam çünkü hiç bir zaman olmadılar. yaklaşık olarakta 4 gündür ağzımı açmıyorum en son annemle telefonla konuştum o kadar. yaptığım tek şey müzik dinlemek şiir yazmak. 24 saatim ölü evi gibi geçiyor. hiç birşeyin benim için bir anlamı yok şu an. allah tan çok zenginimde durmadan yurtdışına çıkıyorum. ilerleyen yıllarda da belarus a yerleşmeyi düşünüyorum. sizden başka benim kimse yok onu da söyleyeyim