lan babasıyla konuşamayan tek benmiyim

freud reyizin pgiboloji araştırmalarında da vardır bu. erkek çocuklar babalarını rakip olarak görür ve bilinç altında onların ölmesini ve anneleriyle baş başa kalmayı isterler. kızlarda annelerinin ölmesini ve babalarıyla baş başa kalmayı ister(miş)

bu süre. 3-5 yaşları arası ortaya çıkıp kayboluyormuş ve daha sonra ergenliğe girmekle beraber yine ortaya çıkıyomuş

edit: ben yine konuşabilirim ama babam 6 kız kardeşinin içinde tek erkek çocuğu olarak yetişmiş, onun için zütü baya kalkık kendini dünyanın zirvesinde görüyo, anlattığı her olayda içten içe kendini övüyo, yaptığı her işten sonra kendini övüyo oç. bu hareketlerine kıl oluyorum. ne zaman konuşmaya başlasak anası gibi herhangi birisinin dedikodusuna getiriyo lafı. yani ortak nokta yok. sıkıyo herifin muhabbet. her lafında bencillik ve kendine tapma görüyorum. sevmiyorum. bende olabilidğince ondan farklı bi yol çizmeye çalışıyorum. ona benzeyen davranış özelliklerimi gördüğümde hemen değiştirmek için çabalıyorum amk