1 yıl boyunca geçirdiğim

Dedim olm fetvacı o gün bugün ne biliyorsan yap. Baktım nefes almakta zorluk çekiyor. Soluk yolunu açtım derin bir nefes çekti. Ambulansı falan aradık derken sirenler duyuldu bağırıyorum sanki ıssız adada gemi görmüş pekekent gibi. Burdayız burdayız. Burdayız nedir dıbına koyim ama işte insan idrak edemiyor o an.Geçtim annemin karşısına telkin ediyorum.-Bak şimdi hepsi geçicek. Ambulansta geldi kurtulucaksın. Hasgibtir gözlerini bir defa açtı son kez gözlerimin içine baktı kapattı. Dünyayı yaksalar unutmam o son bakışı. Derken ambulansa koyup zütürdük hastaneye. Makinaya bağladılar tek başına nefes alamıyormuş. Sağlıkta kural şudur. Biri makinaya bağlandıysa bileti kesilmiştir demektir. Doğrusu şakirt bir aileyiz. Okuduğumuz kuranların tesbihlerin haddi hesabı yok iyileşsin diye.Ama olmadı 20 gün dayanabildi vefat etti.Ben o sıra okuldaydım derste nöbetçi bini geldi hocam fetvacıyı müdür çağırıyor. Ananı gibim dedim ben yine kesin bi tak yedim. Gittim odaya baktım abim orda. Daha bi şaşırdım ulan hani ben ne halt ettimki aileme haber verdi bu bin diye. Müdür muallaksi direk atladı. Oğlum heralde anneannen vefat etmiş. Kenan komutanın fatih sultan mehmetin ölümüne verdiği tepkiyi verdim.

-Neeee neeee olaammaaaz.

Abim sarıldı bana ben ağladım aga. Ağladım ha ağladım. Gittik kefenini aldık. Cenazeyi yıkadılar velhasıl kefenlediler.Son bir kez baktım kefenli halde mussalla taşında. Hiç ağlamadım hiç korkmadım. Arkamı döndüm gittim.