hayatımın 6 yılını anlatıyorum

o hastane koridorundaki bekleyiş dünyanın en zor şeylerinden biridir. yaşayanlar anlar beni .. o ameliyathane kapısından çıkacak doktorun ağzındaki 2 kelime sizi ya hayata bağlayacaktır , yada hayatınızın gibildiğinin haberini verecektir. beklerken kendime hakim olamıyordum. bir yandan ağlayan ipek , diğer yandan garip garip bakan insanlar derken sinirlerime hakim olamayıp bakanlardan birinin üzerine çullanmıştım. hastane polisi - güvenlik görevlileri vs derken dışarı çıkartmışlardı beni. bir süre sonra iyi olduğumu söyleyip rica minnet içeri tekrar girmiştim. normal şartlarda rapor yazılması gerekse de , içinde bulunduğum durumu anlayışla karşılamışlardı. bir süre sonra ameliyathane kapısı açıldı. içeriden çıkan hemşireler hiç bir şeye cevap vermiyorlar , hızlı bir şekilde geçiyorlardı yanımızdan. kısa bir süre sonra da doktor çıkmıştı. dizlerimin üzerine çöküp ağzından çıkacak o 2 kelimeyi bekliyordum. alkollü bir şekilde çok ağır kaza yaptığını , kaza sebebiyle kaburgalarının kırıldığını , kırılan kaburgaların iç organlara baskı yapması sonucu iç kanamadan merve'yi kaybettiğimizi söylüyordu. yine gözlerim kararmıştı , yine bitmiştim. yine kaybeden olmuştum..