şiir

Kabusa yürüyen sonsuzlukta,
Mezarlıklara açılan bir kapıydı içime gömdüğüm düşlerim,
Korku bir yaşam biçiminden çok başucu kitabı iken
Solgun mum ışığında eriyip sana karışan yalnızlığımdan başkası değildi, sükûnetin beşiğinde büyüttüğüm.
Sözlerim vardı, kalemlerimi kıran,
Sessiz harflere sığdıramadığım.
Yalanlarım;bilmiyorumlara bezeyip pembelerden baktığım.
Öfkelerim, iftiradan kaçarken ihanete çalan gecelerde ...
Elbet çaresizliğim;yaşayabiliceğim en mütevazı şey olarak ellerimde.
Olmuyorum, sözde kalıyorum bizzati gerçekleşmemiş eylemlerde.
Sarhoş gecelerin kadehi olmak istiyorum
istifamı veriyorum bu azaptan,
Hayatımı çıkarıyorum günahımdan.
Kendimi söyliyebilecek tek şey olarak üç noktanın kaldığı zamanlarda bulduğum zamanlara istinaden,
Her bir noktanın arasına ekilmesine rağmen, dizlerime kadar büyüyüp sadece ellerimde öldürdüğüm bir çiçek gibi geliyor hayat.
Seni koparıp sensizliğimi besler gibi.

Umut ediyorum ,
Tırtılın kelebek rüyalarında uyanıyorum.
Hicran meleğinin kanatlarında buluyorum ruhumu,bir sonbahardan diğerine...