hayatımın 6 yılını anlatıyorum

esnaflara sormaya başladım , o günün akşdıbına kadar tanıyan olmamıştı. umudumu ilk günkü gibi taze tutma başarısını göstermiştim. ertesi sabah yine aynı tarife ile yola çıkmış , sorup soruşturmaya devam etmiştim. kader mi dersiniz , şans mı dersiniz ne derseniz deyin. inanılması güç birşey gelmişti başıma. kaldığım yerden devam etmeye başlayacaktım. ilk önce pastanelerden birine girdim. sabahın erken saatleriydi , kalabalıktı. birşeyler yedikten sonra masadan kalktım ve hesabı öderken ailesinin ismini söyleyip bu civarlarda böyle birini tanıyor musunuz diye sordum. yine olumsuz cevapla karşı karşıya kalmıştım ancak arka masamda bulunan orta yaşlarda biri ne için sorduğumu öğrenmek istemişti. büyük bir heyecanla tanıyor musunuz? diye sordum. görev yaptığı okulda merve'nin babası ile meslektaş olduğunu söylemişti. vefat ettiklerini de cümlesinin sonuna eklemişti.. bildiğimi söyleyip evlerinin yerini sordum , uzun zamandır boş olduğunu söyledi. öneminin olmadığını dile getirdikten sonra öğrenmiştim. yaklaşık 6-7 dakikalık araba mesafesindeydim. arabaya atladığım gibi tarif edilen yere gittim. tarif edildiği gibi bir kaç ev vardı , gerekirse hepsinin kapısını sabahın erken saatleri olmasına rağmen çalacaktım.