bu da benim hikayem panpalar

ondan sonra elifle çok sık gorusmeye basladık sureklı msnde konusuyorduk ders bıttıgı gıbı ıkımız de eve koşuyorduk birbirimizi görmek için... daha sonra bu da yetmemeye başladı gidip onu gormelı ona sıkı sıkı sarılmalıydım hasretınden ölüyordum elifin..bı fırsatını bulup atladım otobuse gıttım... otobusten ıner ınmez karsımdaydı öyle bi sarıldıkki birbirimize binler o anı hatırladıkça tüylerim diken diken oluyor..4 gün yanında kaldım hayatımın en güzel günlerindendi.. gezdik dolaştık harika geçti zaman.. dönmem gerektiğinde onun nasıl agladıgını hıc unutmam ben de otobuse bındıkten sonra bı kız ıcın ılk defa oyle içtenlikle gözümden yaşlar geldi... okula dönünce sıkıntıdan patlıyordum artık çok kötü geçiyordu orda zamanım elifin yanında olmak istiyordum..