bu da benim hikayem panpalar

yavaştan duyguyla arayı sogutmaya başladım... mesajlarna cevap vermıyor cagrılrını mesgule atıyordum.. o da bşeyler hissetmişti memlekete gittiginde seni kaybedecegimi biliyordum falan diyordu... tam olarak bıtırememıstm henuz, ara bitti okula döndük, elif teyzelerinde kalıyordu orda, internet vardı kaldıgı evde ama benım bekar evinde net yoktu, bilgisayar da yoktu.. sadece telefonla gorusebılıyorduk ama yetmıyordu bana... neyse duyguyu sıktır etmelıydım bunun ıcın cok ugrastım defalarca kapıya dayandı kapıdan kovdum ben bahis konusu muydum falan diyordu sürekli arkadaşlarınla benım ıcın bahse mi girmiştin diyordu... neyse velhasıl duyguyu gibtir ettim tam anlamıyla hayatımdan cıkardım..cok rahatlamıştım..ama daha fazla rahatlamak ıcın elifle daha cok gorusmelıydım.. cıktım bı gun carsıya ıkı kredı kartıyla bi laptop aldım, telekoma gittim internet bağlattım..