hayatımın 6 yılını anlatıyorum

pgibolojim bitmiş , çevremdeki insanların teselli cümlelerini duymaktan sıkılmış , susmayan telefonumun ses tonundan iğrenmiştim. bunları bir şekilde hallettikten sonra hakimin karşısına çıkıp durumu anlattım. aile henüz şikayetçi olmadığı için o günlerde çıktığım mahkeme sadece gerekli olduğu içindi. ortada şikayet vs yoktu. aileyi memleketine , doğuya gönderirken yanımda uzun süredir çalışan doğulu bir tanıdığımdan onlarla birlikte gitmesini , cenaze sonrası durum hakkında beni bilgilendirmesini , masraflarını benim karşılayacağımı anlatmıştım. sağolsun kırmadı beni , aile ile birlikte kamuran'ın memleketine gitti. günü birlik beni arıyor , o anki durum konusunda beni bilgilendiriyordu. aile sağolsun anlayışlı tavırlar sergilemişti. ekmeğinin peşinde öldü , fre4ky'den allah razı olsun hiç bir konuda bizi mağdur etmedi gibi sözler söyleniyormuş. bu durum biraz da olsa rahatlamamı sağlamıştı. aile'nin böyle bir durumda tam 5 yıl dava açma hakkı bulunuyordu. herşey yoluna girdikten sonra 5. yılın dolmasına 2 gün kala aile davacı olsa , yine çok büyük derde , sıkıntıya girecektim. bunun farkındaydım ve bu da kendimi toparlamamı imkansız hale getiren etkenlerden biriydi. avukatım ve aile ile birlikte gönderdiğim doğulu kardeşim sağolsun biraz rahatlamıştım. o günlerde akıl aldığım tek kişi avukatım mehmet (takma isim)ti.