1. 76.
    0
    telefon görüşmesinden sonra amcamın oğlunu aradım ilk fırsatta gelip beni almasını artık eve dönmek istediğimi söyledim, yarın akşam gelebileceğini söyledi tamam dedim.
    Artık durmak istemiyordum burada, eve taşınıp yeni bir başlangıç yapmak istiyordum ama yapabilecek miydim bende bilmiyordum ona daha yakın olucaktım. Bu iyi bişeymiydi? bir yandan seviniyor gibiydim hiçbir şeyden emin olamıyordum. Büyük bir boşluğun içinde bulmuştum kendimi.. eve gelmem herşeyi yoluna koyucakmıydı? Geç olmuştu ama kendi hayatım için en azından doğru bir hareketti. Çok varlıklı bir ailenin en küçüğüyüm abilerimin yanın da işe başlayabilirdim hayatımı düzene sokabilirdim ama bu haldeyken hiçbir anlamı yoktu benim için. istek yoktu içimde her şeyin bittiğini hayatın artık benim için bir önemi olmadığını düşünüyordum. ama ileride düşüncelerim değişicekti bunu çok iyi biliyordum. Eşyalarımı topladım o gün her şeyimi ayarladım işyerindekilere de durumu anlattım hepsiyle tek tek vedalaştım. Arkadaşlarla da konuştum..
    Eve gitmek demek ona daha yakın olmak demekti şimdiden üzerimde baskısını hissetmeye başlamıştım bir şekilde görücektim onu bunu çok iyi biliyordum.. en azından son bir kez görüşebilmek, nedenini sormak istiyordum.

    O günü de atlattım bir şekilde, saat öğlen 2 gibi kalktım, telefonuma baktım ne bir çağrı nede bir mesaj, beni aramasını benimle konuşmasını istiyordum sesini duymak istiyordum ama hiç biri yoktu. Bir umut aradım telefonunu, kapalıydı. müzeyyen ablayı aradım..
    ···
   tümünü göster