hayatımın 6 yılını anlatıyorum

kötü haber tez duyulmuştu. o günkü şok haliyle yatakta uzanmış sessiz sessiz , içime içime ağlıyordum. mervenin bir eli saçlarımda , diğer eli vücudumdaydı. içten içe teselli edişini dinliyor , faydasını görmüyordum. derken kapı çaldı , üzerimi yavaş yavaş giyinmeye başlamıştım. tahmin ettiğim gibi polisler almaya gelmişti. her ne kadar ifade vermiş olsam da öylece bırakıp gidemezlerdi. adamın sigortası olmaması bile bir suçtu ve bunun cezasını çekecektim. en azından gözlerinin önünde bulunmam gerekiyordu. böyle durumlarda kaçıp gitmenin de bir seçenek olması polisleri harekete geçirmişti haliyle. üzerimi giyip polislerle birlikte ekip arabasına bindikten sonra merkeze varmıştık. bir kez daha ifade verdikten sonra adamın durumunu öğrenmek için hastaneye gitmek istedim. sağolsun çok kıyağı olmuştur , emniyet amirinin anlayışı sebebiyle peşime polis dahi takılmamıştı.