hayatımın 6 yılını anlatıyorum

inanın bana merve ile pgibolog - hasta diyaloğu yoktu aramızda. herşeyimi bilen tek insandı belki , günlerim merve ile geçmeye başlamıştı. bunu ben istememiştim aslına bakarsanız. gün içinde sürekli beni arayan , neler yapmam gerektiği konusunda bana yol gösteren bir hayat arkadaşıydı merve benim gözümde.. zamanla beraber vakit geçirir olmuştuk. aniden evime geliyor , kolumdan tuttuğu gibi beni sinemaya zütürüyordu. bazen ben uyurken gözlerimi bi anda açtığımda merve'nin adeta bana bir anne şevkati edasıyla baktığına şahit oluyordum. gözlerindeki acıma duygusu , yanımda olma isteği çok net anlaşılıyordu. çok iyi biriydi , mesleğini eline almıştı , kendi ayakları üzerinde duruyordu. bir kaç gün sonra merve ile rolleri değiştirmiştik. bir gece evde otururken saatlerce konuşmadığımızı farkettim. merve'ye birşey söylemek için döndüğümde gözleri dolmuştu. sebebini sordum , anlatmak istemese de çocukça tavır yapıp anlatmaya zorladım onu. ailesinin durumlarını anlatmıştı , onun durumu benden daha da ağırdı. annesi ve babasına çok bağlı bi insan olarak büyümüştü.