hayatımın 6 yılını anlatıyorum

merve saate baktığında yanlış hatırlamıyorsam 6'ya geliyordu. küçük bir espri ile bunu belirtti ve saate hiç bakmadığım için , onun da vaktini harcadığım için özür diledim. daha sonra merve bir teklif yaptı bana. normal bir hasta gibi belirlediğimiz seanslarda gelip gitmek yerine hazır herşeyi anlatmaya başlamışken saatlerce devam etmemi istemişti. buna ihtiyacım vardı çünkü her seansta buse'nin konusu açılacak , her gün benim kafam allak bullak olacaktı. böyle olmasındansa tek bir seferde herşeyimi anlatmayı tercih etmiştim. kabul ettikten sonra mervelere gittik , birer kahve eşliğinde anlatmaya devam ediyordum. hiç unutmam saat 3.30'a kadar susmamıştım. en son cümlelerimi kurarken de mervenin gözlerinden yaş geldiğini hatırlıyorum. bana çok büyük bir şevkat ile sarılmıştı. o dönemlerde duygusal bir boşlukta olduğum için o kolların beni sımsıkı sarması inanılmaz iyi gelmişti. istemsizce var gücümle merveye sarıldım , omzunda ağladım. bunları yapıcak biri değilimdir , ben bile bu tavırlarıma şaşırıyordum ancak herşeyi oluruna bırakmam gerektiğini düşünüp anı yaşıyordum.