hukuk fakültesinden barlara ve özgürlük

ruslar olabilirmiydi, küçük bir ayrıntıydı ve onları kafamda kurmuş olabilirdim.don atler fırladım üst kata, zillerine bastım. zaten huurlardı, alışkınlardı bu kıyafete sorun olmazdı,hem öğrenmessem deliricektim,ki zaten deliydim. kapıyı kimse açmadı, tekrar,tekrar, tekrar bastım. çıt bile yok içeride. yumruklamaya başladım, kapıyı hıçkırıklar arasında. çığlıklar,göz yaşları, yumruklar... bir kapı açıldı bir anda, arkamı döndüm, karşı komşularıydı,
-"evladım noldu evladım sakin ol," 50 lili yaşlarda dul bir kadındı
-"lütfen söyleyin, emine abla lütfen söyle şurda, karşı dairende 4 rus oturmuyomuydu."
-"evladım bi sakin ol bırak ayaklarımı, ayağa kalk bi"
-"emine abla lütfen söyle"
-"evladım kafayımı yedin sen"
hıçkırıkları, göz yaşlarımı tutamıyordum, mahvolmuştum,gerçekti şizofrendim, kendini zeki sanan ben , bir aptaldım,
-"emine abla, hayır hayır, oradalardı,ben gittim, gördüm,kahve evet kahve içtim onlarla."
-"onlarla ne tak yediğin beni ilgilendirmez, sadece yazları geliyorlar ya evladım buraya,4 yıldır bu apartmandasın hiç yılın bu aylarında rastladınmı o günahkarlara"

o anki sevinç, mutluluk,hani milli takım son dakikada gol atar ya sevinçten deliye döneriz, işte bu durum o anki mutluluğumun yanına bile yaklaşamazdı. hemenkendime geldim 5-10 dk sonra zar zor durumu toparlamıştım. emine abladan bir kaç dua okumasını istedim, böylece kabus gördüğümü, bişeyden etkilendiğimi sanıcaktı. neyse durumu toparlayıp daireme girdim