evli olan bir adamla 2 yıl süren ilişkim

ayd2: güzel olmuş ellerine sağlık.
m: hiçbir şey yemedin be, az yemek ye de biraz normal bir kiloya ulaş.
ayd2: karın ne kadar meraktadır kimbilir şimdi.
m: gelmeyeceğimi söyledim ona. bir arkadaştayım dedim. oooff nerden açtın şimdi bu konuyu.
ayd2: ne yani benimle olduğunu biliyor mu?
m: hayır, kapatsak şu konuyu.
ayd2: yalan söyledin yani, ne güzel.
m: niye böyle bir sabahın içine ediyorsun ki? ne güzel kahvaltı ediyoruz.
ayd2: sence de fazla değil mi bu? yattık bitti işte. niye sevgiliymişiz gibi davranıyorsun ki? bu kahvaltı,eve alışveriş olayı. sanki çiftmişiz gibi beraber kahvaltı olayları falan. biz sevgili değiliz mehmet. olamayız da zaten şu koşullarda.
m: eee neyiz peki? hem öyle konuşuyorsun ki sanki ben tam bir küçük aptalmışım gibi.
ayd2: bir şey değiliz ya, birbirimize karşı cinsel çekimimiz vardı, bunu da yaşadık ve bitti.
m: bu mudur yani?
ayd2: mehmet kendimi kötü hissediyorum, vicdanım rahat değil.
m: evliliğim iyi değil. bitmiş bir ilişki zaten ben seni bundan sonraki hayatıma dahil etmeye çalıştıkça,sen salak salak çıkışlar yapıyorsun.
ayd2: eminim öyledir.
m: oooof neyse ben gidiyorum ya, sıçtın resmen günümün içine şu tavırlarınla. b
ayd2: bence de git.

ilk gürültülü kavga. ilk mehmet'in bana bağırdığı sabahtır. tamam belki bende hatalıyım ama vicdanım rahat değildi ve bunun suçlusu olarak mehmeti görüyor ve ondan alıyordum hıncımı... sonra bu hazırlanıp, evimden ayrıldı...

öylece kalakalmıştım...

ağlamadım ama kızdım kendime... neden onu evime davet etmiştim ki, neden onunla yatağımı paylaşmıştım ki, sonuçta ben de onu seviyordum ve yaşanılacaklar zaten ortadaydı. mehmet ne evime gelmek istemişti, ne de benimle yatmak. günahı fişekleyen bendim aslında.

utandım kendimden... annemi düşündüm... duysa sanırım beni dayaktan gebertirdi...

çok özlemiştim annemi...