1. 26.
    -2
    @23 çok basit bir konusu vardı. abartılı bir dil kullanımı ve betimleme vardı. yanlış ipuçarı boşu boşuna gözümüze sokuldu kitap boyunca. mesela şeritli sandalyenin bi numarası yoktu ama gibtiğimin sandalyesini gözümüze gözümüze soktular. aynı şeyleri sürekli sürekli hatırlatıyordu yazar; mesela katilin kontrol manyağı olduğunu en az yüz kez okudum kitapta. böyle absürd saçma salak bir kitaptı.

    grangé öyle mi? adam seni ilk sayfada avcuna bi alıyor, o kitabı bitirene kadar kalkamıyorsun başından. okudukça okuyorsun, çevirdikçe çeviriyorsun o sayfaları. yaşıyormuşçasına. ve nihayetinde öyle bi orgazma ulaşıyorsun ki, tadı damağında kalıyor. polisiye yazarı böyle olacak amk yaa. her okuduğumda aşık oluyorum adama.
    ···
   tümünü göster