beyler sözlüğe ibret alınması gereken bir

beyler, gökmen ve benim haddimizi aşan bi araba sevdamız vardı ondan önce öğrenmiştim kullanmayı bu orantıda da ondan fazla tecrübem vardı ama durum o ki ikimizin de ehliyeti yoktu... araba konusunda sürekli çekişirdi benimle gökmen başarılı olduğum, hayatta tutunduğum tek noktaya da can damarınız parmak atarsa ne olur lan ? düşünsenize ? yalan olurdunuz beyler... ve bu yüzden üstelemedim araba konusunu, ama bunlarda bir değişiklik vardı, gökmeni bu konuda dışladım dışlayalı. şerefsizler yüzüme güler arkamdan atar tutar olmuşlardı, ben de düşündüm. kaybedicek neyim kaldı lan ? bak bi ardına bak bin herif bak! kaybedicek neyin kaldı ? tamam, kafama koymuştum, yalnızlığa gömülmeye, hayatım boyunca yalnızlığı vücudumdan bir parça olarak taşımaya bir adım atacaktım, ama bu planlı olacaktı... işte asıl olay şu. ben dedim ki beyler; ben de "hacı!"ysam... sizin dünyanızı gibicem olum! önce ceydaya ulaştım, bu sefer akşam vaktine bir buluşma istedim, bu bana biraz tuzluya patladı ama işe yaradı... öncelikle gökmen ve kerime bir tane sparco direksiyon aldım... giderken uzatıp; Bunu da zütünüze sokarsınız... demek için. sonra, ceyda için bir viski ve 4 paket toblerone çikolata... ortamı hazırlamıştım... bu sefer vericektim eline kızlığını. her şeyi araştırdım... kan akacaktı, 15 dakika boyu... sonra temizleyecektim, çatır çutur gibecektim... acı yok rambo! acı yok! baban senelerce beni böyle gibti! diyecektim... baban bize hiç acımadı, benim sana acımadığım gibi deyip kökleyecektim... evet, ceydayla bodruma inmek için anahtarları gökmen ve kerimden aldım... sparco direksiyonu, bodrum katta başka bir katın bölmesine koydum... önce ceydayla bir güzel beraber oldum, kan geldi, ama bu kan aktığında dünyalar benim oldu... kan aktıktan sonra bıraktım, gibiniz kalkmasın binler. o kadar da şerefsiz değiliz. kanı akıttım, bir güzel pgibopatça dövdükten sonra bunu apartmandan yolladım... gökmen ve kerim kapıda beni kahkahalarla karşıladı; Ne yaptın lan kıza ? gösteriyim mi ? dedim ben de kahkaha atarak... göster dediler... kahkaha atarak. şu direksiyon var ya la ? dedim... bu direksiyon 270 lira dedim. süet deri kaplama... kırmızıydı direksiyon. zütünü satsan alırsın almasına, ama tecrübelerin bunu kullanmaya yetmez la dedim... senin şoförlük falan bildiğin yok la dedim... al bunu zütüne sok, o kıza ne yaptığımı anlarsın dedim... kerime döndüm ve dedim ki; o kadar ağır şerefsizsin ki arkadaşının dayak yiyeceğini bildiğin için ortalıkta yoktun ? neredeydi o ortalık malı buralardan ayrılmayan çocuk ? sana da garip gelmez miydi ? anlamayacak mıydım lan ben pusu olduğunu şerefsiz ? beyler, şimdi sizi çarpan asıl noktayı söyliycem... baran ve kuzeniyle konuştum. kerim bunlara benim bunlardan korktuğumu söylemiş... ama bilmiyordu ki içimde neler döndüğünü. korktuğumu ve bunu videoya almalarını. video olayını kerim sokmuş işin içine beyler. kerim istemiş videoyu... kerimin orada olmaması, kerime mesaj atmam hepsi planlanmış... ve bunları nasıl öğrendim biliyor musunuz ? bu elemanları bir güzel takip ettik babamla... biricik babam. dişimin öcünü alıcaktı... söylemişti bana. bu elemanlar gece caddede gezerken bunların yanına gelip özürdiledim, sonra da gezmek istediğimi, babamın da özürdileyeceğini söyleyip, babamların eski iş yerinin boş olmasını fırsat bilip oraya zütürdük... bir güzel telefondan videoyu aldık... sildik. sonra da bunları biraz patakladıktan sonra bıraktık... kerimin bunlardan haberdar olmaması çok güzeldi çünkü huur çocuğu beni pusuya düşürdüğünü sanıp mutlu oluyordu ve bir anda her şeyi bildiğimi öğrenmesi çok hoş bir durumdu. gökmen beni gibicek gibi bakıyordu, ve bu bakışların hiç birini giblemeden aralarından sıyrılıp yürürken... filmlerdeki o karizmatik sahneyi canlandırmak istedim. hee, bende emanetiniz var lan dedim. ikisinin de suratında o ne lan ? ifadesi vardı... bodrumun anahtarı olum bodrumun anahtarı yedeksiz dolaşır mı benim gibi adam ? alın la dedim... attım havaya, kerim tuttu... aç köpek. tabi tutar... eve gittiğimde çok sevinmiştim... şimdi son bir hamlem daha olmalıydı. bu hepsinin zütünden kan alıcak bir hamle olmalıydı... babanın arabayla, bir kaç tur atıp, arabayı görmelerini sağlamak. tamam çok ağır görmemişlik içeriyor bu hareket, ama hepsine cuk otururdu... gökmenin babasında a4 vardı, laf konuşur dururdu, baran torbacılıktan gelen parayla araba kiralar, müziği son ses açar, gezerdi... sırada ben vardım dıbına koyim, bu sefer sıra bendeydi, ben gezicektim. babamın arabasıyla ben gezicektim. bu arada, marka model ifşa etmiycem ama, alman malı kullanıyorum binler, arabadan anlarım, jdm kültüründen tiksinirim çünkü japon sevmem. kullanıyorsan almandan başkasını kullanmayacaksın... ve araba bendeydi... uzaktan parkları ve sisleri açmış ağır ağır gelirken, bu çalıyordu... (bkz: http://www.youtube.com/watch?v=-XVsQwRCCKg) uzaktan öyle bir bakışları vardı ki, yanlarına gelip camdan göz göze geldiğimizde, hepsinin huur çocuğu gibi dibi düşmüştü... fakat beyler, işin traji komik tarafı tamamen burada başlıyor... biraz ilerde, polis ve devrimci bir grup taşlı çatışma sırasında beni ortalarına aldılar... araba pelte çıktı denilecek derece, isteyenlere özelden arabanın son capslerini atarım. polis arabada benim olduğumu görmedi, camdan kafama bir taş yedim, şu an odamdayım, fakat kafam sarılı... evet şu an hastanede olduğumu düşünecektiniz fakat odamdayım... tüm bu olumsuzlukları bir kenara bırakın, hayatınızda ne olup ne bitiyor bilmiyorum bunu kimse okuyacak mı onu da bilmiyorum... hiç biri gibimde değil. hiç bir şekilde pes etmeyin ve hiç bir şekilde direncinizi yitirmeyin... çünkü hiç kimse yalnızlıkla sınanmış insandan daha üstün, daha sabırlı ve o dencırıs gözüken huur çocuklarından daha kibirli olamaz. unutmayın... yalnızlığı yaşadıysanız, kaybedecek bir babanız varsa... sizden korkmalılar. kalın sağlıcakla, bu kadar kısa ve fakat değerli bir hikayeyi de sizi süründürmeden hiç bi gibik paylaşmaz bu sözlükte... şimdi utanmadan upluycam, lütfen sövmeyin, daha çok yalnız kardeşimiz okuyup huzur bulsun diye varım ben. iyi geceler...