bu sıradan bir hikaye degil beyler

önder diye bi arkadaşım var liseden.
diğer arkadaşlarımın aksine oturaklı,
yaşının ağırlığını taşıyan, iş güç sahibi biridir.
lisedeyken ben haşarı çocuktum o olgun çocuk,
benim yaptıklarımı kalben yapmak istediğini
mantıken yapmaktan hep vazgeçtiğini hep hissetmişimdir.
onu o yapan mantığıydı zaten,
hayatını şekillendiren de o oldu.
uçak mühendisi, tai'de.
ayda yılda bir görüşsek de,
her zaman aramız çok iyidir.
kimseye anlatamayıp sadece ona anlattığım bi sürü derdim vardır.
ve onlara bir yenisi daha eklenecektir.
lisede gittiğimiz bi mekanda buluştuk,
kivili oralet içiyoruz.
doruk'tan bahsettim.
kapıdaki karşılaşmamızdan,
kucağındaki mektuptan,
embesil yüz ifadesinden,
müziğe olan yeteneğinden,
'evet' kelimesinden,
yürüyememsinden,
ona aldığım küçük darbukadan,
pastanedeki huur hatundan,
herşeyden bahsettim.
bir bir anlattım.
hiç şaşırmadı,
gözlüğünü çıkardı.
gülümsedi...