bu sıradan bir hikaye degil beyler

ayağa kalktım.
tekerlekli sandalyesini
salonun geniş kısmına çevirdim.
karşısına geçtim.
gel dedim. tekerlekli sandalyeyi
bana doğru sürmeye başladı.
durdurdum. eski yerine zütürdüm,
tekrar karşısına geçtim.
gel dedim.
kalkmaya cesaret edemedi.
kollarını sandalyenin kenarlarına koydu,
kendini biraz kaldırdı.
gözlerinin dolduğunu hissettim.
yanına gittim.
öptüm.
ortamı yumuşatacak bir iki şaka
ve mal mal hareketler yaptım.
gülümsedi.
arkasına geçtim,
'bana güven tamam mı?' dedim.
evet demesini beklemedim,
bana güvendiğini biliyordum.
koltuk altlarından onu kavradım.
kaldırdım.
ayakları yere basıncaya kadar
yavaş yavaş aşağı indirdim.
koltuk altlarında ellerim,
ayakta duruyordu.
yaklaşık 40 kiloydu
ve ben o 40 kilonun 40 ını da
ellerimde hissediyordum.
ayakları sadece yere dokunuyordu.
vücudunu taşımıyordu.
belki de buna,
o izin vermiyordu.